Zo ging 'Normaal' naar Songfestival: 'Niemand snapte er wat van'

De afgelopen jaren oogstte Nederland tijdens het Songfestival meermaals succes, maar in het verleden was dat wel anders, schrijft RTV Oost. Juist in het tijdperk dat Nederland er maar bitter weinig van bakte, bood Normaal zichzelf aan als kandidaat.

De natie spreekt er in die dagen schande van. Zeker als toenmalig Normaalmanager Martin Jansen op nationale radio de draak steekt met Willeke Alberti, een van de andere beoogde kandidaat-deelnemers.

Normaal mobiliseert intussen de anhangers, zoals de fans zichzelf noemen. Ze worden opgeroepen de Nederlandse organisatie van het Songfestival te bestoken met brieven met het verzoek om Normaal namens ons land uit te zenden.

Terwijl de høkers in de pen klimmen, reist een delegatie van Normaal - vooruitlopend op die felbegeerde deelname - alvast af naar Malmö. Waarbij Hummeloër Bennie Jolink hoogstpersoonlijk checkt of de accommodatie en de hele entourage wel toereikend zijn voor de boerenrockers. Ben Jolink vertelt erover in het boek Ik zeg oeh, 35 jaar deurdonderen: "We keken bijvoorbeeld of de kleedkamer groot genoeg was. Maar dat was-ie niet, zeiden we brutaalweg. We waren immers geen artiest maar een complete band. En we lieten op voorhand weten dat we geen gebruik wensten te maken van het orkest. Nou, ze wisten niet hoe ze het hadden."

Het tweedaagse uitstapje staat tot op de dag van vandaag nog altijd op Jolinks netvlies. Vooral vanwege de torenhoge prijzen waarmee de Achterhoekers werden geconfronteerd. Met name alcohol is er haast onbetaalbaar. Jolink: "Wat een ongelofelijk duur land. We bestelden er drie aquavit (een beruchte sterke Scandinavische borrel) en drie bier. Eerst kwam die barman de aquavit brengen. Vervolgens vroeg hij voor wie het bier was. Dat was dus ook voor ons. Die man kreeg het haast te kwaad. Zo'n bestelling had hij nog nooit gehad."

Ben en zijn mannen schudden intussen Malmö op. Hangen overal posters op van Normaal. De actie blijft bepaald niet onopgemerkt voor de Zweedse media. De landelijke kranten berichten erover en Ben moet op de Zweedse radio zijn verhaal doen.

Ook Dolf Ruesink uit Haaksbergen was erbij. De journalist wijdt in zijn boek Op het uitgelezen moment een hoofdstuk aan het memorabele uitstapje naar Malmö.

"We werden door de directeur van de evenementenhal, waar het festival zou worden gehouden, met alle egards ontvangen. Al snapte hij het niet zo goed. De deelnemers waren toch nog niet bekend? Maar we maakten hem wijs dat dat nog maar net bekend was geworden", vertelt hij. "We kregen vervolgens de kleedkamers te zien, die dus ter plaatse werden afgekeurd. Svenska Dagbladet, de grootste krant van Zweden, besteedde uitvoerig aandacht aan ons bezoek. Een hele pagina zelfs. Met als kop dat die band uit Nederland het hele Songfestival maar één corrupt zooitje vond."

"We hebben vervolgens zestig van die kranten achterover gedrukt, in een envelop gestopt en opgestuurd naar Nederlandse discjockey's. De verwarring was compleet. Niemand snapte er nog wat van: de voorrondes voor de verschillende kandidaten moesten immers nog worden gehouden", aldus Ruesink, die overigens momenteel de laatste hand legt aan een nieuw boek over de fans van Normaal. Deze bundel verschijnt rond september.

Voormalig Normaaldrummer Fokke de Jong schrijft in het boek Ik zeg oeh...: "Tsjonge, dat zou een stunt zijn geweest wanneer we zouden zijn uitgezonden. Tegenwoordig kan het niet gek genoeg, maar in die dagen ging het er tijdens het Songfestival nog enorm gezapig aan toe. We hadden al helemaal uitgedacht dat we de eerste tien seconden een heel keurig liedje zouden spelen. Daarna zouden we onze kleren uitgooien en in een hempie, uitgedost met tattoos, 'Het Is kloot'n hier' inzetten."

Al met al was het zichzelf kandidaat stellen door Normaal echter geen moment serieus. Bennie Jolink: "Het was één grote pr-toestand. Al wilden we wel degelijk een statement maken. Nederland maakte zich in die tijd jaar na jaar te schande met belachelijke inzendingen."

Uiteindelijk vaardigde Nederland dat jaar de onlangs overleden zanger Humphrey Campbell af. Dit jaar is het woord aan Joost Klein die met 'Europapa' een gooi gaat doen naar eeuwige roem. Met in het oog springende puntige schoudervullingen en een merkwaardige blauwe vogel in zijn gevolg. Het laat raden wat Bennie Jolink en zijn boerenrockers daarvan vinden.