Fabiënne woont met haar gezin in dit eeuwenoude kasteeltje

Fabiënne is geboren en getogen op slot Doddendael. Daarna ging ze naar de hotelschool waar ze haar man Jan-Willem leerde kennen. Beiden droomden van een hotelcarrière. Dat deden ze op Bonaire, later met hun gezin in Engeland. Totdat Fabiënne's vader in 2012 vroeg of ze het stokje wilden overnemen. Dat wilden ze wel en zo kwam Fabiënne terug op het nest, samen met haar gezin.

Dat was allesbehalve een gespreid bedje. Het restaurant had een heel klassieke uitstraling in de kleuren groen, geel en ossenbloed rood, maar zij wilden iets totaal anders. “We zijn het slot direct gaan moderniseren. We hebben potten grijze en witte verf gekocht en zijn volop aan de slag gegaan. Tegenwoordig hebben we niet alleen een restaurant, maar ook twee hotelkamers en een buitenlocatie in de boomgaard die bij het landgoed hoort. Doddendael is nu een populair en veelgebruikt decor voor feesten, diners, trouwerijen, vergaderingen en congressen", vertelt Fabiënne. En dat is ook heel leuk voor wandelaars, die net als presentator Klaas Drupsteen het Doddendael klompenpad wandelen.

Het klompenpad loopt over de oprijlaan langs het slot en daarachter een stuk over hun land, waarvan de wijngaard van 1 april tot 1 oktober is opengesteld voor publiek. "We vinden het juist fijn dat mensen komen genieten van de natuur hier. En natuurlijk is het ook leuk dat je als wandelaar op zondag hier terecht kunt voor een lunch of drankje."

Slot Doddendael is een middeleeuws kasteeltje, omringd door een slotgracht. De eerste keer dat het in de geschiedenisboeken voorkwam, was in 1332. Vermoedelijk is het vernoemd naar de lisdodde, een rietsoort met typische sigaarvormige aren, die ook nu nog veel in de drassige omgeving voorkomt.

Het slot is in bezit geweest van verschillende families, zoals van de familie Van Stepraedt die het in 1489 voor 4000 goudguldens kocht. Het is van hertog Karel van Gelre geweest die het in 1526 kocht en Doddendael als vesting gebruikte. In datzelfde jaar plunderden Nijmegenaren het slot en staken het in brand. Twee jaar later kocht de familie Van Stepraedt het afgebrande slot weer terug en begon met het herstel. Totdat het in 1585 door de Spanjaarden werd bezet. Tijdens het Beleg van Nijmegen heroverde Prins Maurits het kasteel en liet het opnieuw in brand steken. Na die brand stonden alleen nog de zware rompmuren overeind. Onvermoeibaar pakte de familie Van Stepraedt het herstel weer op. De huidige ruimtes zijn zoals ze oorspronkelijk zijn gebouwd, er is nooit iets verbouwd of bijgebouwd.

In de periode dat katholieke erediensten verboden waren, stelde de familie de slotkelder ter beschikking als schuilkerk. Stiekem gingen de katholieken uit de buurt hier naar de mis. Van die schuilkerk zijn nog altijd resten te zien.

Ondanks het harde werken vindt Fabiënne het een groot voorrecht om het voortbestaan van het slot te mogen voortzetten. Tegelijkertijd is ze doodnuchter: "De ene persoon is geboren op een boerderij of in een flat, ik ben toevallig hier geboren." Wat Fabiënne best ingewikkeld vindt is hoe het in de toekomst zal gaan. Natuurlijk hoopt ze dat een van haar kinderen Doddendael ooit wil overnemen want het moet in stand gehouden worden, maar ze vindt het ook heel belangrijk dat hun kinderen later gaan doen wat ze willen. Tot die tijd geniet het gezin van het leven op deze bijzondere plek.